Dagane

intro (x2) Ein gong kom kjærteiken heilt av seg sjølv, og kvar dag den var av sølv. For du gylte kvar ein augneblink med hugen fri, og blenda var eg med på reisa di Dagar som sand ut av hendene renn. Om du tvilar, ja, så kjenn. Den eine som den andre ut i vinden fer, og tida som me har den reiser der og tida som me har den reiser der. (x2) Lov meg å vera hjå meg all din dag. Ja, det lova me i lag. Så gav eg deg ein ring, ja det var lettvint gjort. Så luska og den dagen stille bort Så luska og den dagen stille bort Så langt, så langt Så langt som vinden greier å jaga bylgjene blå; Så langt, så langt Så langt som vinden greier å jaga bylgjene blå; der skal eg fylgje deg, min venn. Der skal me finne dei igjen. Og ute luskar styggen og skiljer deg frå meg. Og visste me, så hadde me nok kome oss i veg. Og eg ha' bore deg på armen gjenom skog og over fjell. Og du ha' halde meg i handa gjennom juv og myrke gjel. Og eg ha' strekt meg etter deg og du ha' strekt deg etter meg Så langt, så langt Så langt som vinden greier å jaga bylgjene blå; Så langt, så langt Så langt som vinden greier å jaga bylgjene blå; (x2) der skal eg fylgje deg, min venn. Der skal me finne dei igjen