De Nachtwachter

Intro Accordeon Piano verse 1 Ik zag hier iedereen beginnen die zijn naam nu heeft gemaakt, zag alle zangers en acteurs met angst in de coulissen staan. Ik zag ze afgaan voor m'n ogen, hoorde ze schelden als de zaal niet was gevuld en meestal kregen dan alleen de regisseur en het publiek de schuld. Ik zag de jonge gasten staan, die altijd speelden met hun hart, de meesten zijn kapot gemaakt door de frustraties en de haat van een of andere ouwe rat ie hun talent nooit heeft gehad. Ik hou de wacht in dit theater in de nacht en soms sta ik op het toneel, er is maar één rol die ik speel: en dat is deze monoloog, die speel ik voor een lege zaal, mijn leven, mijn verhaal, geen hond die daarvoor iets betaalt. verse 2 Ik heb gezien hoe een actrice met talent zichzelf verkwanseld heeft, nu speelt ze in zo'n klote serie, elke avond op TV. Ik zie de steracteur weer voor me die altijd vroeg in de coulissen hoe het met mij ging; ik zei alleen 'nu moet je op', ik zag hem spelen als een God. Een man die nooit zei wat hij dacht, het leek of ik mezelf zag, ik zat te janken als een kind. Ik heb een zanger hier zien zitten, heel alleen met een gitaar, het was niet slecht maar hij heeft nog een lange weg te gaan. Ik hou de wacht in dit theater in de nacht en soms sta ik op het toneel, er is maar één rol die ik speel: en dat is deze monoloog, die speel ik voor een lege zaal, mijn leven, mijn verhaal, geen hond die daarvoor heeft betaald. verse 3 Ik heb er zoveel al zien sterven hier, ik ben niet bang meer voor de dood. Ik heb de leugen hier gezien die soms de waarheid leek misschien. Ik heb mijn botherham verdiend, als ik moet gaan hou ik me groot. Ik heb hier zoveel jaar gewerkt en nu pas sta ik er bij stil dat als de laatste slaap mij haalt niemand ooit in deze zaal van heel het hooggeëerd publiek mij heeft gehoord of heeft gezien. Ik zeg het maar zoals het is: er zal geen hond zijn die me mist. Outro Ik hou de wacht in dit theater in de nacht en soms sta ik op het toneel, er is maar één rol die ik speel: en dat is deze monoloog, die speel ik voor een lege zaal, het is mijn leven, mijn verhaal, geen hond die daarvoor ooit betaalt.